Kanka yazdıklarından çıkardığım sonuç şu: Üniversiteyi bitirmeden askere gidersen y** yersin…
Okulu bir an önce bitirip özgürlüğe kavuşmam lazım. Bunun bilinciyle bu sene daha çok çalışıyorum. Gerçi ben sınav dönemlerinde çalışmalarımın karşılığını alamasam bile bu dönem okul kariyerimdeki en iyi dönem olarak göze batıyor. İnşallah bunu finaller sonrasında da diyebilirim.
Hatta bu yazıya başlamadan 1 dk önce ders çalışıyordum. Aklıma nerden geldiyse önce TBL, sonra ilnevyA, ondan sonra blog, ondan sonra da yazıyı yazmadım geldi. Derse mola verip aldım laptopu önüme yazmaya başladım.
Sanırsam derse ara verip, yazmamı tetikleyen şey son 1 haftadır geçmişi ve huzur dolu bir yerde zaman geçirmeyi aşırı derece özlüyor olmam. Ders çalışırken, film izlerken, biriyle muhabbet ederken durduk yere geçmişten anılar aklıma geliyor. İşin acı tarafı o günleri özlediğimi fark etmem…
Bir insan neden geçmişi özler? Unutamadığımız zamanların sebebi istediklerimizi o zaman ulaşamamış olmamız mı? Diğer unuttuğumuz zamanlarda hep bir şeylere mi ulaştık? Ulaşılmaza ulaştığımız zaman içimizdeki heyecan ölüyor mu?
(Durduk yere aklıma gelen sorulara bakın. Sanki FBI ajanıyım ve birini sorgu odasında sorguluyorum. Burada garip olan sorguyu yapanın ve sorgulananın aynı kişi olması…)
Şu son soruyu 2005-2006 yılından beri düşünürüm. Bulduğum cevap “Evet, insan ulaşılmaza ulaştığı zaman içindeki heyecan ölür.” Galiba benim yapım hep bir hedefi düşünüp, onu elde etme üzerine kurulu. Nedense elde ettikten sonrasını düşünmem. Sadece bir hedefimde elde ettikten sonrasını düşündüm…
Son zamanlarda izlediğim filmlerde deniz kenarında, huzur veren, sessizlik, sakinlik dolu bir ev gördüğüm zaman tam elde etmek istediğim ev diyorum. Öyle bir yerde yaşamalım diyorum. Hayattaki problemlerden uzak, dinginlik dolu, hayat dolu bir şekilde…
Yazının burasında fark ettim ki yine sıyırmaya başlamışım. Kankalar askerden gelene kadar psikolojik destek almaya başlayayım. Çocukların karşısında sağlam bir şekilde durmalıyım ki askerlikten sonra benim yüzümden daha fazla sıyırmasınlar…
Bir daha ki saçma yazıda görüşmek üzere.
Saygılarım, sevgilerim, hürmetlerimle…
Başlığı atan ilnevyA editi: Batsın bu dünya huleeeeyn.
